Powtarzające się świadczenia na rzecz spółki bez prawa do zryczałtowanych kosztów

Wynagrodzenie, które dostaje wspólnik za wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki, jest przychodem z innych źródeł, do którego jednak nie stosuje się 20-proc. kosztów uzyskania przychodu – orzekł WSA w Gdańsku, w wyroku o sygn. akt I SA/Gd 775/23.

Zdaniem Sądu do takiego źródła przychodów nie stosuje się 20-proc. kosztów uzyskania przychodu, ponieważ są one przewidziane m.in. dla umów zleceń lub o dzieło, a powtarzające się świadczenia niepieniężne wspólnika są zobowiązaniem wynikającym z umowy spółki.

Stanowisko Dyrektora KIS

Sprawa ma swój początek u wspólnika, posiadającego w spółce z o.o. 50 % udziałów w kapitale zakładowym, będącego jednocześnie jej prezesem zarządu. Zwrócił się on do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o potwierdzenie swojego stanowiska. Spółka prowadzi działalność w zakresie usług księgowych, konsultingowych oraz doradczych. Nie zatrudnia pracowników, współpracuje natomiast z podmiotami trzecimi, które są podwykonawcami świadczonych przez nią usług.

Wspólnik został zobowiązany do wykonywania na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, na podstawie art. 176 kodeksu spółek handlowych, które miały polegać na comiesięcznym rozliczaniu dokumentacji księgowej spółki oraz jej klientów, obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, wyliczaniu VAT oraz innych należności publicznoprawnych, doradztwie prawnym związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Mężczyzna stanął na stanowisku, że wynagrodzenie otrzymywane przez niego z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie dla niego przychodem z innych źródeł, który będzie mógł pomniejszać o zryczałtowane koszty w wysokości 20 proc., zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 6 ustawy o PIT. Przepis ten przewiduje 20-proc. koszty w odniesieniu do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uzyskanych na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał mu rację, ale tylko częściowo. W interpretacji z 19 czerwca 2023 r. (sygn.akt 0115-KDIT1.4011.289.-2023.2.MR) potwierdził, że wynagrodzenie za wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki jest przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Zdaniem fiskusa nie ma natomiast podstaw do pomniejszenia tego przychodu o zryczałtowane koszty w wysokości 20 proc., albowiem, podstawa uzyskania przychodu nie będzie wynikała z umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło, a będzie wynikała z umowy spółki, w związku z art. 176 kodeksu spółek handlowych.

Stanowisko WSA i Prezesa NFZ

Stanowisko to podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. Orzekł, że obowiązki, o których mowa w art. 176 k.s.h., składają się na treść stosunku uczestnictwa łączącego wspólnika ze spółką i mają w związku z tym charakter korporacyjny. Nie mają natomiast charakteru cywilnoprawnego, do którego należałoby stosować przepisy o umowie zlecenia i w konsekwencji także koszty uzyskania przychodu.

Wyrok ten może okazać się również przełomowy w zakresie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego od wynagrodzenia wypłacanego wspólnikom Spółki za świadczenia wykonywane na podstawie art. 176 ksh. Prezes NFZ od dłuższego czasu w swoich indywidualnych interpretacjach stoi na stanowisku, że wspólnicy wykonujący powtarzające się świadczenia niepieniężne na rzecz swoich Spółek powinni być uznawani za osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, które podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Wyrok WSA w Gdańsku jednoznacznie temu zaprzecza.

Jeżeli jesteś wspólnikiem spółki z o.o. i interesują Cię powtarzające się świadczenia niepieniężne i wynagrodzenie, jakie możesz za nie otrzymać, sprawdź nasze inne wpisy lub umów się na konsultację.